Do końca nie dowierzałem, że już nadszedł ten czas, że się ustatkuję, że będę mieć żonę...Jak nie patrzeć jestem już tak stary, że powinienem mieć co najmniej prawnuki.
-Tylko wiesz, jak to wszystko zorganizujemy? Kiedy? Gdzie? Kogo zaprosimy? -zacząłem się zastanawiać.-Jak tylko myślę o tym, ile jest to do pomyślenia to aż mnie głowa boli...Ale będzie trzeba się za to zabrać.
-Kiedyś tak-westchnęła Nat.
Przeciągnąłem się tak, by zaraz po tym objąć mój słodki skarb.
-No to może zaczniemy od czegoś łatwego...Kogo byśmy zaprosili?
-Johna i rodzinę na pewno-powiedziała.-Anę i Badi'ego pewnie też...
-Do tego Ellie z rodziną, a i Silvan...-powiedział to dość niepewnie.
Przecież nigdy wcześniej nie przeszło by mi przez myśl, by zapraszać brata na ślub...tyle, że tamtej Silvan nie był moim bratem.
-A jak z rodzicami? Twoja mama?-spytałem.
Maleńka wzruszyła ramionami.
-Nie wiem...A twoi rodzice?
Podrapałem się po głowie. Nie miałem pojęcia co się z nimi działo, nikt z mojego rodzeństwa nie wiedział. Nadal żyją? Czy może zmarli kiedy akurat byliśmy w hibernacji...
-Nie wiem czy jeszcze ich mam-westchnąłem.-Ale gdyby tak było na pewno chciałbym aby byli.
Leżeliśmy sobie tak w ciszy, Natalie najpewniej już przysypiała. Wstałem z łóżka i przykryłem kołdrą moje małe słońce. Ona już mogła sobie pójść spać, nie to co ja. Zabrałem czysta bokserki z szafy i poszedłem do łazienki. Wziąłem szybki prysznic i po wytarciu ciała założyłem czystą bieliznę. Wróciłem do sypialni, gdzie moja narzeczona już smacznie spała otulona po uszy kołdrą. Pewnie po ślubie zamieszkamy tutaj, a w takim razie przydałby się remont. Większe łóżko, może szafa i jeszcze wiele wiele innych. No chyba, że postanowimy zamieszkać gdzieś indziej...chociaż w sumie nie chciałbym tego. Mimo wszystkiego, co mnie tutaj spotkało chciałem tu zostać, tam dom gdzie twoi najbliżsi, prawda? Położyłem się na łóżku obok śpiącej królewny i spojrzałem w sufit. Ja i Nat, na ślubnym kobiercu. Ja w garniaku a ona w prześlicznej białej sukni. Wokół nas wszyscy nasi najbliżsi, rodzina, przyjaciele. To byłby najwspanialszy dzień w życiu, od tego momentu byłbym już z moją kochaną na zawsze. Razem.
~~*~~
Nawet nie wiem kiedy usnąłem. Tak jakoś wyszło...Wtulona we mnie Nati mamrotała coś pod nosem i niemalże się na mnie położyła. Było aż tak zimno? Wystawiłem nogę poza kołdrę...tak, jest zimno. Okryłem nas porządniej kołdrą i spojrzałem na śpiącą maleńką. Ciekawe o czym śni...oby to było coś dobrego.
Natalie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz