- E-ej! - mruknęła cicho pod nosem, gdy Ame znowu wziął ją na ręce i zaczął ostrożnie schodzić po schodach, nucąc pod nosem jakąś piosenkę o mięsnym jeżu. To hity dzisiejszych czasów?
Wzdrygnęła się na wzmiankę o "jedzonku z grilla".
- N-nigdy nie jadłam, więc nie wiem czy lubię - zająknęła się, myśląc nad tym, czym jest "grill". Nie dziwcie się, kilkaset lat - od średniowiecza do czasów dzisiejszych - siedziała w izolatce gdzieś pod ziemią. Zero kontaktu ze światem nad powierzchnią, tylko Art i cztery ściany, zimne, pokryte pleśnią. Aż dziwne, że nie zwariowała...
Usiadła na kanapie i zaczęła się rozglądać dookoła, próbując wyłapać okiem jakąkolwiek drogę ucieczki, gdyby jednak Matt okazałby się jakimś przedstawicielem żandarmerii po cywilnemu i zaraz wyjąłby z szuflady zabójczy widelec, zamiast wody utlenionej. Art przyglądała się jak chłopak wędrował to tu, to tam w poszukiwaniu różnych przedmiotów, a to ściereczki, a to miski, a to jakieś flakoniki, bandaże. Wyglądał, jakby doskonale znał się na tego typu sprawach, lekarz? Ej, zaraz, co?! Blondynka podskoczyła, gdy ów chłopak stwierdził, że musi wyczyścić to cięcie.
- Nie - rzekła surowo i groźnie.
- Ustalmy sobie coś. Nie jestem pedofilem, nic ci nie zrobię, ale jestem gejem i w ogóle mnie nie interesujesz pod względem fizycznym - stwierdził jasno. - To zgoda? Jeśli chcesz, to potem dasz mi w pysk, ale nie mogę patrzeć na tak zanieczyszczoną ranę.
Art przytaknęła szybko, acz niechętnie, po czym odłożyła materiał, pozwalając opatrzyć się przez lekarza-geja. Czuła się troszkę niezręcznie... nawet z myślą, że to homoseksualista. Nigdy nie lubiła zbyt bliskiego kontaktu z ludźmi, a od pewnego czasu kompletnie odzwyczaiła się od towarzystwa, więc chyba jasne, że się bała.
Nagle rozległo się donośne wołanie. Jakieś puki, stuki, huki, kuki, muki i dzynki. Dziewczyna przestraszyła się; nie sądziła, że nagle tą ciszę przerwie aż taki rumor.
Do pokoju wszedł wysoki mężczyzna w średnim wieku, a tuż za nim wlokło się opakowane po same pachy zgromadzenie składające się z dwójki ludzi, chłopaka oraz dziewczyny. Co to? Król i jego karawan? "Monarcha" spojrzał na Art oraz Matt'a, który czyścił jej ranę.
- Mamy materace, synek i... Ho ho ho! Co ja tu widzę! Znalazłeś sobie panienkę? - spytał z raźnym uśmiechem.
Blondynka spojrzała na pseudo geja, po czym odskoczyła na bok z przestraszonym wzrokiem.
- Czyli ty nie jesteś gejem?! - krzyknęła spłoszona. Oczy prawie wylazły jej z orbit, a do tego na twarz wpłynął wielki, karmazynowy rumieniec. Kończyny zmiękły, plus krew dostała większej energii.
- Jesteś gejem, synu? - mężczyzna podparł się pod boki. - Czyli nie będę miał wnuków?
"Co to za jakieś przedstawienie teatralne?" - pomyślała, próbując znaleźć jakąkolwiek drogę ucieczki.
Mało tego wpakowała się jeszcze jakaś dziewczyna. Art już kompletnie straciła poczucie bezpieczeństwa i chciała biec ile sił w nogach przed siebie, jak najdalej, jednak jedyne wyjście blokowała dwójka młodych "tragarzy".
- Co tu się dzieje do diaska? Co robisz Matt? - spytała ów kobietka, po czym zdenerwowała się, wygoniła całe towarzystwo. Przestraszona Art pierwsza dorwała się do wyjścia i w pośpiechu zapomniała opatrunku, dlatego po paru minutach wróciła do pokoju. Nieśmiało zapukała i weszła do środka.
- Wybacz, zostawiłam koszulę - zgarnęła dłonią czerwony od krwi materiał. Miała wychodzić, gdy ni z gruszki, ni z pietruszki zatrzymała ją zapłakana dziewczyna. Prosiła, by jej nie zostawiać, bo umrze. Blondynka nie rozumiała co jest grane, ale nie odeszła, a zaraz w jej drobnej dłoni znalazł się niewielki flakonik wypełniony płynem. Brunetka stwierdziła, że to ambrozja. Art spojrzała niepewnie na napój, jednak przełknęła ślinę i jednym łykiem wypiła ów ciecz.
- D-dziękuję - wyjąkała, poczuwszy, że jej rana zaczyna się zrastać. Spojrzała z lekka zaskoczona na czarnowłosą. - Dobrze się czujesz? Wszystko gra? - zaniepokojona stanem kobiety, dotknęła delikatnie dłonią jej czoła. - Masz gorączkę, jesteś rozpalona - rzekła. - Usiądź, zaraz kogoś zawołam! - posadziła dziewczynę na kanapie, po czym wybiegła z pokoju, nawet nie zamykając za sobą drzwi. - Ame! Ame! - z brzękiem łańcuchów kajdan wypadła na korytarz i złapała chłopaka za przedramię. - Ta dziewczyna źle się czuje, pomóż jej! - spojrzała błagającym wzrokiem na Matt'a, zapominając, że jeszcze jakiś czas temu oszukiwał ją, iż jest gejem.
<Chloe? Matt?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz