Od Bette cd. do Rosalie

Szybko do niej podszedłem i delikatnie odwróciłem na brzuch... cicho syknęła z bólu. Wyciągnąłem łupiny amunicji z jej pleców i wziąłem ją na ręce. Odniosłem do łazienki w której nie było okna i była tam bezpieczna. Szybko wyszedłem z stamtąd gdy usłyszałem że ktoś przemieszcza się po pokoju. Zamknąłem drzwi na klucz i ogonem złapałem przeciwnika zacząłem go dusić widząc że idą następni szybko go zabiłem i zacząłem bawić się kolejnym. Złapałem go za szyję i rzuciłem nim kilka razy o ścianę szybko chwyciłem stół i chroniłem się nim przed strzałami z broni kolejnego debila. Gdy w końcu udało mi się go zabić wróciłem do dziewczyny... miała łzy w oczach. Musiało ją to boleć... ponownie wziąłem ją na ręce i zniknolem razem z nią na rękach pojawlismy się w malej wsi nie wiedziałem dokładnie gdzie mieszka mój brat... nienawidzi mnie... ale trudno jej ma pomóc nie mi! po godzinie szukania zapytałem to jednego z rozwalających się domów. Otworzył mi
 -co ty tu robisz - warknął i chciał zamknąć mi drzwi przed nosem ale udało mi się go powstrzymać. 
- błagam pomóż... nie mi a jej, uratowała mi życie... po raz kolejny - zacząłem go błagać
 - to chyba nie wie komu uratowała życie jakby wiedziała kim jesteś nigdy by tego nie zrobiła. W końcu wpuścił mnie do domu kazał mi ją położyć na łóżku i tak też zrobiłem. 
- nie wybaczysz mi...
 - a żebyś wiedział. Zabiles całą nasz rodzinę mnie nie bo w tym momencie byłem nad rzeką później zabiles mi żonę i syna i ty masz nazywać się bratem? ! ja nie zabijam kilka razy na dzien zabijam gdy moje życie jest zagrozone - mówił opatrujac rany dziewcZyny
 - zrozum ją nie wiedziałem że to jest twoja rodzina a z tym co stało się wcześniej... nie mam jak się wytłumaczyc... stało się - odpowiedziałem był już wieczor gdy skończył... dal mi koc i poduszkę położyłem się na ziemi nie daleko dziewczyny nie spałem całą noc... nie mogłem... to jest moja wina...
 Rosalie byłoby dłuższe ale mama grozi konfiskata komórki